به گزارش کردپرس، حزب کارگران کردستان ترکیه (پ.ک.ک) در ۲۶ اکتبر ۲۰۲۵، اعلام کرد نیروهای خود را از خاک ترکیه خارج می‌کند. این اقدام بخشی از روند صلحی است که هدف آن خلع سلاح و پایان دادن به چهار دهه درگیری مسلحانه در شرق ترکیه عنوان شده است. در حالی که این تصمیم در داخل ترکیه با استقبال محتاطانه روبه‌رو شده، تحلیل‌ها نشان می‌دهد که تأثیرات عمده‌ای بر عراق و سوریه نیز که حضور پ.ک.ک و عملیات نظامی ترکیه در آن‌ها سابقه‌ای طولانی دارد، خواهد داشت.

به گزارش «آسوشیتدپرس»، صبری اُک از اعضای اتحادیه جوامع کردستان (KCK) گفته است که تمام نیروهای پ.ک.ک در ترکیه برای جلوگیری از درگیری یا تحریکات احتمالی به شمال عراق منتقل می‌شوند. سازمان ملل نیز این تصمیم را ستوده است و سخنگوی دبیرکل اعلام کرده که آنتونیو گوترش «با دقت روند خلع سلاح و خروج نیروهای پ.ک.ک از ترکیه به عراق را دنبال می‌کند».

از این‌رو، خروج پ.ک.ک از ترکیه پیامدهایی مستقیم برای گروه‌های وابسته به آن در سوریه، پایگاه‌هایش در شمال عراق و مناطق کردنشین دو کشور دارد. این تحول همچنین ممکن است بر تلاش دولت سوریه برای ادغام نیروهای SDF در ساختارهای امنیتی تحت حمایت دمشق تأثیرگذار باشد.

خبرگزاری دولتی آناتولی ترکیه در گزارشی در ماه ژوئیه یادآور شد که دولت ترکیه طی سال‌های گذشته بارها تأکید کرده است نیروهای موسوم به «نیروهای دموکراتیک سوریه» (SDF) تحت رهبری یگان‌های مدافع خلق (YPG) فعالیت می‌کنند؛ شاخه‌ای سوری از پ.ک.ک است که هم از سوی آمریکا و هم ترکیه به‌عنوان سازمانی تروریستی شناخته می‌شود.

پایگاه خبری العین نیوز در امارات متحده عربی، در گزارشی در تاریخ ۲۸ اکتبر، فضای آکنده از ابهام و تردید درباره پیامدهای منطقه‌ای این تصمیم را بازتاب داد و این پرسش را مطرح کرد که آیا اقدام پ.ک.ک حرکتی تاکتیکی است یا تغییری راهبردی؟

پ.ک.ک از دهه‌ها پیش پایگاه‌هایی در کوه‌های شمال عراق دارد و با یگان‌های مدافع خلق (YPG) در سوریه – که شاخه‌ای از این حزب و مرتبط با نیروهای دموکراتیک سوریه (SDF) محسوب می‌شوند – پیوند نزدیک دارد. بر همین اساس، خروج از ترکیه می‌تواند پیامدهای مستقیم برای شاخه‌های پ.ک.ک در سوریه، پایگاه‌های آن در عراق، و حتی روند ادغام نیروهای کرد سوری در ساختار امنیتی دولت دمشق داشته باشد.

تا یک هفته پس از این اعلام، دولت‌های عراق و سوریه واکنش رسمی مشخصی نشان نداده‌اند. با این حال، منابع نزدیک به حکومت اقلیم کردستان می‌گویند این تصمیم می‌تواند بر موقعیت داخلی اقلیم و حضور نظامی ترکیه در شمال عراق تأثیر بگذارد. روابط دیرینه و نزدیک حزب دموکرات کردستان به رهبری مسعود و نچیروان بارزانی با دولت ترکیه، زمینه‌ای برای همکاری در این زمینه فراهم کرده است. دیدار نچیروان بارزانی با رجب طیب اردوغان در ۹ اکتبر نیز در همین راستا و با هدف «تقویت تلاش‌های ضدتروریستی» توصیف شده است.

در همین حال، روزنامه نیوعرب با طرح این پرسش که آیا بغداد و اربیل از پیش در جریان خروج پ.ک.ک بوده‌اند یا نه، به نقل از سیاستمدار باسابقه کرد محمد امین پنجوینی نوشت که هر دو طرف احتمالاً از این روند مطلع بوده و می‌توانند از آن سود ببرند.

بر اساس تحلیل‌ها، این تحول ممکن است آینده پایگاه‌های نظامی ترکیه در شمال عراق و نیز معادلات امنیتی در سوریه را دستخوش تغییر کند. ترکیه خروج نیروهای پ.ک.ک از ترکیه را کافی نمی‌داند و خواستار انحلال کامل ساختار نظامی این گروه در کوه‌های قندیل است.

شبکه روداو نیز اشاره کرده است که نقش ایالات متحده در موفقیت روند صلح ترکیه و پ.ک.ک حیاتی خواهد بود؛ چرا که واشنگتن ضمن حفظ روابط نزدیک با دولت اقلیم کردستان و نیروهای دموکراتیک سوریه، همچنان پ.ک.ک را در فهرست سازمان‌های تروریستی خارجی قرار داده است.

مجله لانگ وار وابسته به بنیاد دفاع از دموکراسی ها