به گزارش کردپرس، پس از سقوط دولت بشار اسد، جنوب سوریه به کانون تنش‌های امنیتی و نظامی خاورمیانه تبدیل شد. ارتش رژیم صهیونیستی با استقرار تانک‌ها، پهپادها و ایجاد پایگاه‌های متعدد در نزدیکی بلندی‌های جولان و استان قنیطره، کنترل نسبی بر مناطق مرزی را در دست گرفته و زندگی روزمره ساکنان را تحت تأثیر قرار داده است. این حضور، که اسرائیل آن را موقتی می‌داند، عملاً به نوعی اشغال پایدار تبدیل شده و با چالش‌های داخلی دولت موقت احمد الشرع و اختلاف نظر واشنگتن و تل‌آویو در مورد آینده سوریه همراه شده است.

پس از سقوط دولت بشار اسد و روی کار آمدن دولت موقت احمد الشرع، جنوب سوریه به یکی از نقاط حساس و پرتنش خاورمیانه تبدیل شد. در حالی که الشرع تلاش می‌کرد از درگیری مستقیم با رژیم صهیونیستی پرهیز کند، ارتش این رژیم به سرعت وارد عمل شد و با ایجاد ایستگاه‌ها، پایگاه‌ها و گسترش منطقه حائل در نزدیکی بلندی‌های جولان، واقعیتی جدید در میدان تحمیل کرد.

نیروهای ارتش رژیم صهیونیستی، از جمله تانک‌ها، خودروهای نظامی و پهپادهای شناسایی، در جنوب سوریه به ویژه در استان قنیطره و بلندی‌های جولان مستقر شده‌اند. ایست‌های بازرسی و پایگاه‌های نظامی متعددی ایجاد شده و فعالیت‌های گشت‌زنی و پروازهای شناسایی مداوم، زندگی روزمره ساکنان را تحت تأثیر قرار داده است. به گفته مقامات صهیونیستی، هدف از این حضور موقت، پاکسازی باقیمانده طرفداران اسد و شبه‌نظامیان و تضمین امنیت مرزهای خود عنوان شده است، اما شواهد میدانی و روایت‌های محلی نشان می‌دهد که این حضور به نوعی اشغال پایدار تبدیل شده و کنترل امور به تدریج از دست نهادهای سوری خارج شده است.

گزارش‌ها حاکی است که اسرائیل تاکنون حداقل ۶ تا ۹ پایگاه نظامی در جنوب سوریه ایجاد کرده و اقداماتی مانند مصادره سلاح‌ها، تخریب خانه‌ها و یورش‌های شبانه را در دستور کار داشته است. این اقدامات منجر به کشته شدن غیرنظامیان، آوارگی خانواده‌ها و ایجاد موجی از نگرانی و خشم در میان ساکنان محلی شده است.

دولت احمد الشرع تاکنون نتوانسته است کنترل کامل خود را بر سراسر سوریه تثبیت کند. درگیری‌های فرقه‌ای میان دروزی‌ها و قبایل بدوی در استان سویداء، حضور محدود دولت مرکزی و نقش نیروهای دولتی در حمایت از برخی قبایل، باعث شده است که بخش‌های گسترده‌ای از جنوب سوریه عملاً تحت مدیریت محلی و دروزی‌ها قرار گیرد. این شرایط، همراه با حضور اسرائیل، وضعیت امنیتی جنوب سوریه را پیچیده‌تر کرده است.

حضور نظامی رژیم صهیونیستی در جنوب سوریه با تحولات لبنان و غزه نیز همزمان است. پس از آخرین حمله اسرائیل به لبنان و جنگش با حماس در سال ۲۰۲۳، نیروهای اسرائیلی همچنان پنج نقطه مرتفع در جنوب لبنان را در کنترل دارند و حملات هوایی و یورش‌های زمینی محدود انجام می‌دهند. در غزه نیز، مناطق حائلی تحت کنترل اسرائیل باقی مانده‌اند. این تحرکات نگرانی‌های سوری‌ها را درباره قصد اسرائیل برای اشغال دائمی زمین در جنوب سوریه افزایش داده است.

راهبرد رژیم صهیونیستی در جنوب سوریه با مخالفت واشنگتن و برخی متحدان منطقه‌ای مواجه شده است. بنیامین نتانیاهو به دنبال ایجاد «منطقه حائل غیرنظامی» از دمشق تا بلندی‌های جولان است، در حالی که آمریکا و ترامپ ضمن حمایت از تثبیت دولت الشرع، اسرائیل را به پرهیز از اقداماتی که روند بازسازی و ثبات سوریه را مختل کند، فراخوانده‌اند. این اختلاف نظر نشان‌دهنده تنش‌ها و پیچیدگی‌های سیاست خارجی در منطقه است.

ساکنان جنوب سوریه نیز، به ویژه دروزی‌ها، حضور اسرائیل را تهدیدی پایدار می‌دانند. بسیاری معتقدند که اسرائیل نه تنها برای امنیت خود، بلکه به‌طور فزاینده‌ای کنترل امور را در مناطق مرزی در دست گرفته است. اهالی بیت‌جن، قنیطره و مناطق اطراف، گزارش داده‌اند که یورش‌های شبانه، بازرسی تلفن‌ها، تخریب خانه‌ها و کشته شدن غیرنظامیان به بخشی از زندگی روزمره تبدیل شده است. این وضعیت، علاوه بر تأثیرات انسانی، باعث تشدید ناامنی و بی‌اعتمادی به نهادهای دولتی شده است.

با این اوصاف، حضور نظامی اسرائیل در جنوب سوریه، گسترش منطقه حائل و ایجاد پایگاه‌های متعدد، واقعیتی جدید و پیچیده در این منطقه ایجاد کرده است. این تحرکات با چالش‌های داخلی دولت الشرع، درگیری‌های فرقه‌ای، فشارهای بین‌المللی و اختلاف نظر میان رژیم اشغالگر و آمریکا در زمینه آینده سوریه همراه شده است. در کوتاه‌مدت، اسرائیل توانسته امنیت خود و کنترل نسبی بر مرزهای سوریه با سرزمین‌های اشغالی را تثبیت کند، اما چشم‌انداز بلندمدت جنوب سوریه همچنان نامشخص و پرتنش باقی مانده و ساکنان محلی با محدودیت‌های شدید، ترس و ناآرامی مستمر مواجه‌اند.